sygnały cyfrowe
Encyklopedia PWN
odbiornik radiofoniczny, pot. radio,
telekom. rodzaj odbiornika radiokomunikacyjnego powszechnego użytku, przeznaczonego do odbioru i przetwarzania emitowanych przez stacje nadawcze fal radiowych wielkiej częst. przenoszących sygnały foniczne.
telefonia
dział telekomunikacji porozumiewawczej zajmujący się przekazywaniem dźwięków mowy (z wystarczającą zrozumiałością) pomiędzy co najmniej 2 abonentami sieci telefonicznej, za pośrednictwem urządzeń telekomunik.;
[gr.],
CD, ang. Compact Disc 
,
system zapisu i odczytu (za pomocą wiązki promieniowania lasera) na nośniku, tzw. płycie lub dysku CD, sygnałów cyfrowych (przetworzonych dźwięków, ilustracji, tekstów, obrazów ruchomych) oraz danych;
,
oscyloskop
urządzenie elektroniczne wytwarzające na ekranie (np. lampy oscyloskopowej, wyświetlacza LCD lub PDP) obraz świetlny będący odwzorowaniem zależności funkcyjnych między 2 zmiennymi wielkościami elektr. lub innymi wielkościami fiz., przetworzonymi na wielkości elektr. (zazwyczaj na napięcie elektr.).
[łac.-gr.],
teoria przekazywania wiadomości ze źródła wiadomości do obiektu ich przeznaczenia — odbiorcy (ujścia);
urządzenie elektroniczne przeznaczone do selektywnego odbioru sygnałów niesionych przez fale radiowe (emitowane przez nadajnik radiokomunikacyjny), a także do ich przetwarzania, ewentualnie rejestracji.
